Zilverreigers op hun hoeden
foto: joelfotos (pixebay)
Hoewel de Rode Lijst van bedreigde vogelsoorten steeds langer wordt, weten er gelukkig ook vogels aan te ontsnappen. Zo’n vogel is de vaak als ‘witte reiger’ aangeduide grote zilverreiger (uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat de vogels zelf sterk de voorkeur geven aan die laatste naam). Het eerste broedgeval van de grote zilverreiger in Nederland was pas in 1978, in de Oostvaardersplassen en als er de jaren daarna een exemplaar werd gesignaleerd, bracht dat bij menig vogelliefhebber het pis aan de kook. Maar sinds 2000 is hun aantal alhier explosief gestegen tot maar liefst bijna 400 broedparen, naast de duizenden doortrekkers en overwinteraars uit Midden- en Oost-Europa. Ja, de grote zilverreiger kan met zijn lange poten gerust van die nare Rode Lijst stappen. Oorzaken? Ten eerste opwarming. Daardoor verschuift hun verspreidingsgebied noordwaarts. Eindelijk eens een voordeeltje van die klimaatverandering. Verder de toename van moerasgebieden als de Oostvaardersplassen in Nederland. In die Oostvaardersplassen broedt nog steeds het gros van de grote zilverreigers, maar in de winter kun je ze overal tegenkomen. Eind 19e eeuw zorgde de damesmode bijna voor hun totale uitroeiing, wereldwijd werden er duizenden afgeschoten vanwege hun sierlijke veren. Die vonden dames zo mooi op hun hoeden. Ook dit drama had voordeeltjes, in Nederland danken we er de oprichting van Vogelbescherming aan.
Niet alleen hun kleur verschilt van hun blauwe neef, ze zijn ook beweeglijker. Ze jagen veel actiever dan de blauwe reiger, die vaak als een levend standbeeld aan de slootkant zijn kansen afwacht. Ook mentaal zijn ze minder star. Hebben blauwe reigers eenmaal besloten hier te overwinteren, dan verhongeren ze liever dan daarop terug te komen. De zilverreiger vertrekt gewoon naar warmer oorden als een plotselinge koudegolf voedsel hier onbereikbaar maakt.
Op markten staan blauwe reigers dikwijls geduldig te wachten als viskramen worden afgebroken en ze houden graag hengelaars gezelschap. Grote zilverreigers zullen dat niet zo gauw doen, die werken liever samen met andere vogels. Met aalscholvers bijvoorbeeld, als die vissen hun kant uitjagen. En ’s winters mengen ze zich soms in menigten kolganzen, in de hoop de muizen te verrassen die even boven komen kijken waar al dat gezellige ganzengebabbel toch vandaan komt.
Momenteel zijn ze nog overal te zien, maar de komende weken trekken ze terug naar hun broedgebieden. Een verrijking zijn ze, met hun sierlijk witte veren. Ik zou die best op mijn hoed willen hebben ;)
